ouders vertellen
Natuurlijk kan ik allerlei leuks vertellen over Café des Artistes en wat het met de kinderen doet. Maar veel belangrijker nog zijn de verhalen van de kinderen zelf. Daarom op deze pagina steeds een ouder, of het kind zelf, aan het woord over hun ervaring met Café des Artistes. Dank aan iedereen voor de leuke inbreng!
Kenney
We zijn begonnen met de behandeling van Kenney, bij het Prinses Máxima Centrum in Utrecht.
Ons leven staat op z'n kop. Kenney is totaal niet in de "mood" om iets te doen, en aan knutselen heeft hij al helemaal een broertje dood. Plots komt een pedagogisch medewerker met een "helder idee" : 'Kenney, we hebben je opgegeven voor Café des Artistes, dat is een soort kunstworkshop'.
Zijn al matige enthousiasme zakt naar het absolute nulpunt.
Na een heerlijk sociaal en opbeurend gesprek gaan Kenney en Eliane aan de slag. Er wordt over en weer gesproken en overlegd. Er wordt veel gelachen. Wij zien de
"bloem" Kenney langzaam opengaan. Ongelooflijk; hij zit heel fanatiek te knutselen (maar bij Eliane heet dat kunstelen) en wil steeds meer! Nu ziet Kenney Eliane erg graag langskomen, hij zit
vaak al te wachten op de rand van zijn bed en heeft nu heel veel plezier in het uitzoeken en het maken van het volgende kunstje. Inmiddels heeft hij een groot deel van de 'menukaart' gehad. Zelfs
de handvaardigheid juf op school weet niet wat ze ziet, hij is zo vooruit gegaan! Zijn zelfvertrouwen groeit!
Café des Artistes is echt super voor dit type kinderen, die soms weken achter elkaar in het ziekenhuis moeten zijn en die niet van de kamer/afdeling af mogen
vanwege hun chemo behandeling. Het werken met Café des Artistes en de gezellige uurtjes met Eliane hebben een zeer goede impact op Kenney. Deze reactie hebben wij ook van veel andere ouders
gehoord.
Heel veel lieve groetjes van Kenney.
Isa
Het begon allemaal met de pedagogisch medewerker die mij kwam vertellen dat ze me had opgegeven voor Café des Artistes; ze legde kort uit wat het inhield, zei dat ik het maar gewoon moest zien maar beloofde dat ik het leuk zou vinden. Zelf ben ik niet zo creatief maar ik was wel benieuwd. Het was gelijk al heel gezellig, ik vond Eliane heel open en ik voelde gelijk een klik. De eerste paar keren kwam ze naar mijn kamer omdat ik nog niet veel uit bed mocht. Later zijn we veel in de huiskamer gaan zitten, dit was extra gezellig omdat er hier ook meestal nog andere kinderen bij waren. Ik heb samen met Eliane veel gemaakt, er stonden veel voorbeelden in het ‘menu’ waar ik uit kon kiezen. Elke keer was het een verrassing wat eruit zou komen, dit kwam omdat je bij Eliane alles mag doen wat jij leuk vindt. Mijn oma hielp ook vaak mee, ik vond het onwijs gezellig om zo bezig te zijn en hierbij niet aan alle onderzoeken, uitslagen of pijn te hoeven denken. Bij Eliane voelde ik me op mijn gemak, we hebben veel gelachen. Ze gaf me het gevoel dat ik alles kon bespreken, of het nou over mijn huisdier ging dat ik zo miste of over wat ik het leukste vak op school vind, Eliane luisterde. Ze luisterde, maar kletste ook vooral gezellig terug. Ik vind het onwijs mooi dat ze dit doet, ze laat door middel van het kunst maken even vergeten dat je ziek bent. Ik hoop dat ze dit nog heel veel jaren kan en mag doen en dat heel veel kinderen, net zoals ik, er kracht uit kunnen halen.
Lieve groetjes,
Isa